Net als de meeste mensen keek ik elke dag tv en bladerde ik door tijdschriften en foldertjes. Ik kocht wat ik wilde en gooide weg wat ik niet meer nodig had. In Rotterdam leerde ik mensen kennen die al zo veel verder waren. Ze groeide tomaten in de dakgoot, vingen regenwater op om hun toilet mee door te spoelen en kochten alleen wat ze echt nodig hadden. Deze mensen waren mijn buren een groot studentenhuis vol. Allemaal bezig met een zoektocht naar de juiste manier van leven. Een stelletje muzikanten van verschillende landen, culturen en achtergrond. De deur stond er altijd voor iedereen open dus altijd een huis vol. Ik hield er enorm van om daar te zijn. Elke dag was er muziek en waren er nieuwe mensen om te leren kennen. Nachten door werd er geluld over hoe we zouden willen leven. Dat begint bij creëren hoe je het zelf zou willen zien. Ze zijn een pluktuin begonnen midden in Rotterdam, op een simpel gemeente plantsoentje. Het bejaardenhuis ernaast groeide de stekjes in hun raamkozijn. De staat schoffies hielpen maar al te graag met planten en leerde zo hoe alles groeit. Telkens meer mensen kwamen erbij. Het het koste niks en super makkelijk om mee te doen. Het werd een plek om elkaar te inspireren. In middels is dit zo’n 15 jaar geleden en nog steeds draag ik het gevoel van toen.

 

In die 15 jaar heb ik een levendig leven gehad. Waarin ik niet echt bezig was met de aardbol op de bewuste manier. Nu pas begrijp waar hun passie voor het bewuste leven vandaan komt. Doordat ik een half jaar geleden besloot om kunstenaar te worden , kom ik op een heel ander bewust zijn. Ik moet mezelf nu gaan laten zien, maar wat wil ik dan laten zien? Wat draag ik uit? hoe wil ik overkomen? Waar sta ik eigenlijk voor? Wat een enorme zoektocht is dit. Ik heb geen kaas gegeten van communiceren met de wereld op die manier. ik kan het simpel houden of deze mogelijkheid pakken om mijn stempel te zetten. In het onderzoek ben ik de aardbol tegen gekomen en het fascineerde me dat ik zooooo weinig wist van wat het ons bied.

 

Bijvoorbeeld zo iets simpels, elke dag kom je buiten wel ergens een regenworm tegen. Ik kijk er al niet eens meer naar. Die vieze slijmerige dingen, geen idee waar ze goed voor zijn en die vraag heb ik mezelf eerder nog nooit gesteld. Tot ik er achter kwam dat er afgelopen 50 jaar 2/3e van de dieren wereld is geslonken als je de mensen niet mee telt. Ik begon me af te vragen waarom is dat eigenlijk erg? Misschien een rare vraag want natuurlijk is dat erg maar ik wilde nu ook echt eens weten waarom. En toen kwam ik dus op die regenworm. Wat doet die nu eigenlijk? Nou die zorgt er dus voor dat er gangetjes in de aarde komen waardoor lucht en vocht in de grond komt, hij trekt dode bladeren en plantjes naar de wortels van planten en eet ze en poept ze weer uit. Wist je dat wormen poep een van de beste voeding is voor planten, en dat het zorgt voor de vitamines in ons voedsel. Hier helpen ook veel andere insecten en schimmels aan mee die hier niet zouden kunnen leven zonder dat de worm hier de bodem zo aangenaam gemaakt had. Wat de worm ook doet is een stofje aan de planten mee geven waardoor de plan niet meer lekker is voor vele insecten die hem anders op zou eten. Ook is de worm zelf een van de voedzaamste voeding voor vogels.

​

Zo belangrijk is die worm dus en hoe zit dat dan met al die andere insecten die dagelijks in ons leven verschijnen?

Ik weet nog zo weinig maar hoe meer ik nu weet hoe beter ik begrijp waar mijn vrienden in Rotterdam mee bezig waren. Toen was ik een simpele volger maar nu wil ik iemand zijn met een boodschap. Vooral de boodschap hoe gaaf het is om echt contact te maken met de aardbol. Want iets dat ik in mijn onderzoek ook geleerd heb is dat wij als mensen op een super spannend keerpunt staan. Er is zo veel kennis verzameld de afgelopen jaren. De lijn van de afbraak van de wereld daalde super snel maar is nu op telkens meer vlakken langzaam stijgend. Met andere woorden we zijn telkens beter bezig en dat inspireert mij enorm. Het geeft hoop en het uitzicht op dat de wereld voor de toekomst echt een paradijs kan zijn. Waar mijn rotterdammers al mee gestart waren, zullen steden steeds meer met de natuur samenwerken. Zullen mensen de basis kennis weer bezitten van hoe wij voor de aarde kunnen zorgen en hoe de aarde weer voor ons zorgt. Weet je wat ik ook gaaf vind de voorbeelden van hele stukken land waar geen leven meer in zat, door mensen in 5 jaar weer tot leven gewerkt zijn. Dat de regen daar weer ging vallen en rivieren weer gingen stromen waardoor dieren er weer konden leven en de bodem weer vol wormen zit. Het is geen oneindig geduldspel, de natuur is super veerkrachtig. Het enige wat we nodig hebben om het die kans te geven is de basiskennis en het interesse. Dit is nu de basis van wat ik doe, mijn passie, mijn richtlijn, mijn stempel.